Vandaag de grote dag. Vandaag gaan we tekenen. Het hele huis is leeg, er werden nog een laatste keer foto's gemaakt. Maar we sliepen al enkele dagen niet meer in onze vertrouwde kamer. Om aan ons nieuwe huisje te wennen sliepen we al 2 nachten in ons Chateauke. Oké, ik geef toe, we konden onze cerieusiteit naar hoe het zou zijn om in een caravan te slapen niet meer bedwingen. Ik heb het er misschien nog niet eerder over gehad, maar geen van ons heeft ooit eerder gekampeerd. Dus ik moet niet uitleggen hoe spannend dat was!
We brengen de kindjes naar mamie en papie om vervolgens ons nieuwe huisje reeds naar Brugge te vervoeren. Op de kamping hebben we de keuze om het allerbeste plekje uit te zoeken. Het zal er tenslotte voor de volgende 8 maand onze nieuwe thuis worden.
Daarna rijden we terug naar Ruddervoorde om onze lieftallige horsies op te halen, want ook zij verhuizen naar het Brugse. We zullen niet langer meer zelf instaan om ze op tijd te voederen en hun stallen te mesten. Voortaan kiezen we ervoor dat dit allemaal voor ons wordt gedaan (onder ons strenge toeziend oog natuurlijk). Naar de paardjes gaan zal hierdoor ook een andere betekenis krijgen. Oprecht tijd voor die 3 lieverds. Een dagelijks momentje van familie- quality time.
Nadat we zo 2 keer over en weer reden, want 3 paarden (Tara, Unique en Ocean) kunnen we natuurlijk niet met 1 trailer vervoeren... en ook al onze spullen moesten worden vervoerd worden. Gaan we tekenen.
We hebben getekend, getekend dat het huis niet meer van ons is! We hebben er prachtige tijden beleefd, spijt gehad van onze keuze om het te verkopen, maar het is alsof er een last van onze schouders viel. Opluchting!
Dat vieren we dan ook uitgebreid met een lange late avond bij mijn mama en papa (mamie en papie) tot gevolg.... De kindjes zijn moe en al in slaap gevallen in de auto onderweg naar onze caravan. We halen ze zo voorzichtig mogelijk uit de auto, Je kent misschien het gevoel van een tijdbommetje in je armen. Ontploft ie of ontploft ie niet...... Worden ze wakker of slapen ze rustig verder.

Dus met dat gevoel, leggen we ze in hun bed in de caravan. Wanner we de volgende dag voor het eerst ontwaken op de kamping is de verbazing bij Xandres groot. Voor hem lijkt het alsof we hen al slapende in hun bed van de caravan hebben vervoerd naar de kamping.

Aangezien het nog 3 maanden wachten is op de akte van ons nieuwe huis, worden Pieter en ik voor het eerst wakker met het idee: We zijn huisloos!