2020... Ik hoef hier verder geen uitleg bij te geven vermoed ik. We weten allemaal wat er dat jaar gebeurde... De wereld stond stil. Ook stond ik voor het eerst sinds de geboorte van Xandres, stil. Ik stond stil bij de tijd die reeds voorbij was en de tijd die nog zou komen. Ik begon journaling te doen. Je weet wel in zo'n bullet journal.
Ik neem jullie graag even mee in mijn notities van juni 2020...

Hier zit ik dan op onze grote houten pic nic bank te schrijven in mijn journal. "Het is een prachtige dag!"(ik citeer mijn zoon) Vanonder mijn grote zonnehoed kijk ik met toegeknepen ogen op onze piste onder de lichtblauwe hemel. Achteraan staan mijn paardjes vredig te grazen in de wei. Aan één van de staldeuren rechts van mij (overigens het warmste plaatsje van ons hele terras) hangt er zo'n plooirekje met de witte was te wapperen. Dat was alles waar ik als jong meisje altijd van had gedroomt!

Ons huis vraagt echter nog heel wat verbouwingen en vernieuwingen. Elke keer sparen we weer een bedrag bij elkaar om dan in 1 keer weer uit te geven aan een nieuw project aan ons huis. Mensen zeggen dat soms zo mooi: Ze zijn rapper uitgegeven dan verdiend.
Oké we wilden dat, maar het is groot, vanbinnen en vanbuiten. Dus daar komt heel wat onderhoud bij kijken. Als ik de laatste kamer heb gepoetst mag ik weer beginnen aan de eerste. Wanneer ik eindelijk rond ben met het ontdoen van alle onkruid, mag ik weer van voren beginnen. Net zoals alle gedane renovaties, eens we helemaal rond zijn, kunnen we weer opnieuw beginnen. Hierbij moet je weten dat we alles zoveel mogelijk zelf probeerden te doen.

We kochten dit huis omdat er plaats was voor een paardje, of 2, of 3... Maar soms zijn we met zoveel in de weer. Zoals onderhoud en reparaties van onze piste, stallen (waarvoor we ons ook bijna hebben krom gewerkt) en weides. Die laatste moeten dan ook op tijd en stond bemest worden. Hierin zijn we niet echt vrij. Blijkbaar mag dit enkel tijdens bepaalde periodes gebeuren en moesten we ook rekening houden met het weer. Ja, inderdaad, op een mooie dag bleven wij thuis om dit stront werkjes uit te voeren omdat we wisten dat het de volgende dagen zou gaan regenen. Je merkt het, ik zat zelden nog op mijn paard...

Andere mensen  hebben er soms een heel romantisch beeld van. Een hoeve met je paarden aan huis. Ook wij waren van dat idee. Pas op! het is best romantisch! Vooral in de zomer is het zalig om dicht bij je paarden te zijn en te genieten van het leven op "den buiten".  We hebben een prachtige tijd in ons huis gehad. Een lockdown had ik dan ook op geen enkele andere plek willen meemaken! Maar zelden krijg je een idee van hoe alles eruit ziet als het winter is. Gure wind en gure regen. Ploeteren in het slijk, paarden die een hele dag op stal staan.... Je wil het niet weten hoeveel ik erop vloekte dat ik met mijn zwaar geladen kruiwagen diep in het slijk zakte en mijn botten die bleven steken in de modder om de mest hoop te halen...

Ik geef toe, wat de verzorging van onze paarden betreft, zijn we echte freaks. We wilden het dan ook zo goed mogelijk doen om het die beestjes zo aangenaam mogelijk te maken.  's Morgens ging ik al hooi geven en maakte ik de stallen mestballen vrij. Ik gaf vlas bij waar nodig en net voor de race tegen de klok startte voor school, crèche en werk, gaf ik ze eten.  Na een lange werkdag en de kindjes terug sliepen, werden de paarden even buiten gelaten om hun benen te strekken. Terwijl deden wij de stallen grondig, wat nodig is met 2 grote paarden zoals Unique en Ocean nadat ze een hele dag niet buiten konden. Na een ritje in de piste, gingen ze weer allemaal op stal met een goeie portie hooi en hun krachtvoer. 

Vooral nu dat ik voor de 2de keer mama geworden, heb ik geleerd dat er meer is in het leven dan 1 droom te realiseren. Dat er plaats is voor meer dromen. Het leven moet toch meer zijn dan enkel werken voor een huis (die wellicht nooit af zal zijn) Ik betrap er mezelf op dat ik ervan droom om met mijn gezin de wereld rond te reizen. Net zoals de vele reizende families die ik volg op instagram en de vele reisblogs die ik lees.
De wereld zien, nieuwe culturen ontdekken, samen avonturen beleven... quality time met elkaar, de kindjes zien opgroeien en evolueren, zonder een of andere reparatie aan ons huis of een strak tijdschema. De volle 100% aandacht aan elkaar.
Zeker nu er overal reis verbod is... kruipt de schrik mij in de kleren dat ik die riezen met mijn gezin wellicht nooit zal kunnen maken.

Enkele goeie gesprekken zijn hier aan vooraf gegaan. Met Pieter en met mijn beste raadgevers, mijn ouders. Maar begin juni 2020 nog stond ons besluit vast.

We verkopen onze droom!